Diyarbakır ortasında vurulmuş uzanırım!
Ben bu kurşun sesini nerede olsa tanırım…
Amed mitingine katılan yoldaşlarımızın, kardeşlerimizin, annelerimizin yüzlerinde hiç görmediğim bir coşku bir yaşama sevinci ve bir umut… Herkes bir bayram havasında adeta hiç tanımadıkları özgürlüğe yaklaşır gibi büyük bir umutla alana doğru yürüdüler. Öyle ki küçük bebeklerini bile bu heyecana katmak istediler. Alan binlerce rengin bir araya gelmesiyle adeta gökkuşağı gibiydi, yani bir Newroz havasındaydı. Yürümekte zorlanan yaşlıların gözlerinin içi gülüyordu. Gençlere ise düğün bayramdı. Hepsi çok heyecanlı ve coşkuluydu. İlk kez barışa bu kadar yaklaşılmıştı belki. İnsanların umudu çok büyüktü. Yazılan pankartlar ne şiddet ne bir öfke barındırıyordu. Herkes kandan öfkeden bıkmıştı elleriyle kenetlenip barışı sımsıkı kucaklıyorlardı. HDP’ye yönelik saldırılara rağmen hiç tereddüt etmeden ölüme zılgıt çekmenin resmiydi alan. Herkes HDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş’ı beklerken…
Bazı ikindiler hep böyledir yazıldığı gibi ölünür, sen bize bakma
Saat: 17.30 sularında ilk patlama gerçekleşti sonra iki dakika arayla diğeri! Patlama olduğu anda halk el ele tutuşup yere oturdu. Bombalarla sınanmış bir halkın sağduyulu tepkisi…
Bombayı koyanın beklediği, alanı dolduranların panik halinde birbirini ezmesiydi muhtemelen. Ama olmadı. Amed, provokasyona gelmedi. Buna rağmen halkın alandan ayrılmaması cesaretin en soylusuydu. Sonra yardım koridoru açıldı kimileri tahta üzerinde, kimileri elleriyle, arabalarla ambulanslarla hastanelere yetiştirilmek istendi ancak polisin müdahalelerine maruz kaldık. Barikatı geçmek isteyen annelerimize “az önce zafer işareti mi yaptınız? hadi yapın bakalım” dediler. Daha sonra barikatı geçen insanlara oradaki bir kişinin Kürtçe siz “Kürtlerin soyunu kurutacağım” dediğini söylediler. Bu da olayın boyutunun nasıl derinleştiğini gösteriyordu.
Yaralı serçeleri manşete taşımıyor dünya, dünya bunu hep yapıyor…
Eş genel başkanının gözyaşları, metaneti tüm halkı DBP il örgütü önüne çağırıp sükûnete davet etmesi Barış ödülünün layıkıyla doğru yere gittiğinin göstergesiydi. Ancak burjuva medyanın duyarsız tavrı değil Amed’i tüm insanlığı öldürür cinstendi.
Nükleer silahlarla şiir de yazılmaz
Tek kişilik acılarla kaplıdır çünkü uçurtmalarımız
Jilet bağlanmıştır telaşımıza henüz erkenden
Çocukluk denmez ya buna, olsa olsa kundaklama
Şimdi ölebiliriz aslında bir proleter gibi
Dikeriz gözlerimizi belki hayata…
Gezi’ye ağladık, Roboski’ye ağladık, Soma’ya ağladık, Amed’e ağlıyoruz; biz insanlara ağladık insanca yaşamak adına… Keşke Amed’teki duyarlılık vicdan tüm insanlığın kalbinde olsaydı. Biz bir ölür bin çoğalırız.
(Amed’de patlama anında orada olan bir Ö.G okuru)
